(cd.)
31. Jakie rodzaje grzechów rozróżniamy?
Są grzechy ciężkie, czyli śmiertelne, oraz grzechy powszednie, czyli lekkie.
32. Kto popełnia grzech ciężki?
Kto w rzeczy ważnej świadomie i dobrowolnie przekracza przykazanie, ten popełnia grzech ciężki. Grzech taki nazywamy także śmiertelnym, odbiera on bowiem człowiekowi nadprzyrodzone życie (to jest łaskę uświęcającą) i czyni go winnym potępienia wiekuistego.
33. Kto popełnia grzech powszedni?
Kto nie zachowuje przykazania w rzeczy małej albo kto przekracza przykazanie wprawdzie w rzeczy ważnej, ale niezupełnie świadomie, lub niedobrowolnie, ten popełnia grzech powszedni.
34. Co to jest sakrament pokuty?
Pokuta jest to sakrament, w którym kapłan (upoważniony do spowiadania) w zastępstwie Boga odpuszcza grzechy po chrzcie popełnione.
Są grzechy ciężkie, czyli śmiertelne, oraz grzechy powszednie, czyli lekkie.
32. Kto popełnia grzech ciężki?
Kto w rzeczy ważnej świadomie i dobrowolnie przekracza przykazanie, ten popełnia grzech ciężki. Grzech taki nazywamy także śmiertelnym, odbiera on bowiem człowiekowi nadprzyrodzone życie (to jest łaskę uświęcającą) i czyni go winnym potępienia wiekuistego.
33. Kto popełnia grzech powszedni?
Kto nie zachowuje przykazania w rzeczy małej albo kto przekracza przykazanie wprawdzie w rzeczy ważnej, ale niezupełnie świadomie, lub niedobrowolnie, ten popełnia grzech powszedni.
34. Co to jest sakrament pokuty?
Pokuta jest to sakrament, w którym kapłan (upoważniony do spowiadania) w zastępstwie Boga odpuszcza grzechy po chrzcie popełnione.
35. Ile jest warunków godnego przyjęcia sakramentu pokuty?
Pięć jest warunków godnego przyjęcia sakramentu pokuty, mianowicie:
rachunek sumienia, żal za grzechy, mocne postanowienie poprawy,
spowiedź, czyli wyznanie grzechów i zadośćuczynienie. Jeżeli bądź to
żal, bądź wyznanie grzechów nie są szczere, rozgrzeszenie nie jest
ważne, a spowiedź taka jest świętokradzka. Gdyby kto po takiej spowiedzi
odważył się przystąpić do Komunii, popełnia nowe świętokradztwo.
36. Kto dał kapłanom władzę odpuszczania grzechów?
Chrystus dał apostołom i ich następcom (tj. biskupom i kapłanom) władzę,
mocą której mogą grzechy odpuszczać albo rozgrzeszenia odmawiać.
Władza ta przechodzi na kapłanów przez święcenia kapłańskie. Skoro
spowiadający się okaże prawdziwą skruchę i szczerą wolę poprawy,
spowiednik rozgrzesza go w imię Boże.
37. Jakich łask udziela sakrament pokuty?
W sakramencie pokuty otrzymujemy:
- odpuszczenie grzechów;
- łaskę zupełnego darowania kary wiecznej oraz częściowego odpuszczenia kary doczesnej;
- spowiedź przynosi łaskę uświęcającą albo ją pomnaża;
- spowiedź pomaga w poprawie życia;
- przywraca zasługi na żywot wieczny, utracone przez grzech śmiertelny.
38. Jak należy robić rachunek sumienia?
Aby dobrze odprawić rachunek sumienia, należy przejść w myśli przykazania Boskie i kościelne oraz zastanowić się, czyśmy przykazania te przekroczyli. Podobnie należy przejść w myśli grzechy główne, grzechy cudze, tudzież obowiązki stanu. Należy także pod uwagę wziąć te okoliczności, które grzech powszedni czynią ciężkim, a przy grzechach ciężkich zastanowić się nad ich liczbą.
39. Co należy uczynić po rachunku sumienia?
Po rachunku sumienia należy za grzechy serdecznie żałować, postanowić poprawę, zło wyrządzone w miarę możności naprawić, należy dalej wszystkie grzechy na spowiedzi wyznać i odprawić zadaną pokutę.
Kto szczerze pragnie z grzechów się poprawić, ten powinien postanowić:
- że będzie wystrzegać się wszystkich grzechów;
- że będzie unikał okazji, wiodących do grzechów, przynajmniej śmiertelnych;
- że przebaczy urazy i naprawi szkody wyrządzone bliźnim.
40. Co powinien uczynić ten, kto znalazłszy się w niebezpieczeństwie życia, nie może się spowiadać, ponieważ nie można przywołać kapłana?
Gdyby kto nie mógł się spowiadać w nagłym niebezpieczeństwie życia, powinien wzbudzić tzw. doskonały żal za grzechy, czyli akt miłości Bożej. Żal taki musi pochodzić z tej pobudki, że się obraziło P. Boga, najlepszego Ojca, Dobro najwyższe, miłości najgodniejsze. Żal taki gładzi grzechy nawet poza spowiedzią, jesteśmy jednak obowiązani wyznać nasze grzechy przy najbliższej spowiedzi.
Aby dobrze odprawić rachunek sumienia, należy przejść w myśli przykazania Boskie i kościelne oraz zastanowić się, czyśmy przykazania te przekroczyli. Podobnie należy przejść w myśli grzechy główne, grzechy cudze, tudzież obowiązki stanu. Należy także pod uwagę wziąć te okoliczności, które grzech powszedni czynią ciężkim, a przy grzechach ciężkich zastanowić się nad ich liczbą.
39. Co należy uczynić po rachunku sumienia?
Po rachunku sumienia należy za grzechy serdecznie żałować, postanowić poprawę, zło wyrządzone w miarę możności naprawić, należy dalej wszystkie grzechy na spowiedzi wyznać i odprawić zadaną pokutę.
Kto szczerze pragnie z grzechów się poprawić, ten powinien postanowić:
- że będzie wystrzegać się wszystkich grzechów;
- że będzie unikał okazji, wiodących do grzechów, przynajmniej śmiertelnych;
- że przebaczy urazy i naprawi szkody wyrządzone bliźnim.
40. Co powinien uczynić ten, kto znalazłszy się w niebezpieczeństwie życia, nie może się spowiadać, ponieważ nie można przywołać kapłana?
Gdyby kto nie mógł się spowiadać w nagłym niebezpieczeństwie życia, powinien wzbudzić tzw. doskonały żal za grzechy, czyli akt miłości Bożej. Żal taki musi pochodzić z tej pobudki, że się obraziło P. Boga, najlepszego Ojca, Dobro najwyższe, miłości najgodniejsze. Żal taki gładzi grzechy nawet poza spowiedzią, jesteśmy jednak obowiązani wyznać nasze grzechy przy najbliższej spowiedzi.
(cdn.)
Źródło: http://msza.net/i/cz17_04.html
